2 lata z kpopem

Dzisiaj  notka będzie z rodzaju tych refleksyjno-podsumowujących. Otóż dokładnie wczoraj minęły dwa lata odkąd rozpoczęła się moja azjatycko-kpopowa mania. A raczej gównie ta kpopowa :). Anime oglądałam już wiele lat temu, jednak kpopem zainteresowałam się dokładnie w marcu 2011. Gdy tego dnia oglądałam sobie wieczorem mój ulubiony horror, kumpela wysłała mi zdjęcie i napisała: Patrz jakiego fajnego Azjatę znalazłam! Ciekawe skąd i z jakiego zespołu jest, poszukam. Po kilku minutach ponowiłam pytanie o imię tego chłopaka. Moja kumpela Gabi odpowiedziała: Hmmm, Koreańczyk. Lee Taemin, jest w jakimś SHINee, czy coś, zaraz posłuchamy.  Moją pierwszą kpopową piosenką było "Hello" SHINee. Od razu wpadła mi w ucho i jeszcze nie miałam pojęcia, jak daleka i trudna droga przede mną będzie, ale wiedziałam, że na pewno chcę się zainteresować koreańską muzyką.

To było bardzo fajne uczucie, gdy miałam niewyobrażalne problemy z zapamiętaniem koreańskich imion, a Taemina ciągle myliłam z Onew'em. Gdy teraz sobie to przypominam, to strasznie chce mi się z tego śmiać, ponieważ oni ani trochę nie są do siebie podobni. Pamiętam moje wszystkie dziwne reakcje na teledyski Girls' Generation, czy Super Junior. W mojej głowie na ich widok dźwięczała tylko jedna myśl: O jezusie jak ich dużo. Nigdy ich nie ogarnę. Teraz bez problemu mogę wyrecytować ich imiona, a każdego z nich poznałabym w tłumie. Własnie tak zaczęła się nasza przygoda z kpopem.

"Matko, słuchałaś Lucifera? TAKIE DZIWNE A TAKIE SUPER" 

Zawszę będę wspominać ten dzień bardzo miło. Jako jeden z najlepszych w moim życiu. Nawet jeśli będę miała 40 lat, a moja mania już mi przejdzie. Chociaż myślę, że skoro kpop trzyma mnie już dwa lata, to jeszcze przez jakiś czas mnie nie opuści ;) Od tego momentu moje życie kompletnie się zmieniło. Minęły dopiero dwa lata, a ja jestem kompletnie inna. Mogłabym powiedzieć, że ta muzyka zmieniła moje podejście do życia. Zawsze słuchałam metalu (nie przestałam, wciąż słucham c:), ale dzięki tej muzyce nauczyłam się cieszyć z życia. Moimi pierwszymi zespołami oprócz SHINee były Girls' Generation i C.N.Blue. Obejrzałam pierwsze dramy, a po zobaczeniu teledysku do "Seoul Song", miłość do tego kraju i jego muzyki zagościła w moim sercu na dobre :)

Tyle, jeśli chodzi o pierwszy rok przygody z kpopem. Drugi za to był o wiele bardziej owocny. W światku koreańskiej muzyki czułam się dużo pewniej, a imiona nie stanowiły już dla mnie żadnego problemu. Pokochałam kolejne zespoły, dostałam pierwsze dwie płyty. Niesamowitą sympatią obdarzyłam wszystkich członków MBLAQ, dzięki ich występowi w show hello baby.  Poczułam jak moja orientacja w tej muzyce powoli się poszerza, a tego właśnie chciałam najbardziej. Cieszę się, że moja droga ku koreańskiej muzyce wyglądała właśnie tak. Dzięki temu poznałam też wielu jej fanów oraz zaraziłam nią najlepszą przyjaciółkę. Myślę, że wszyscy, których droga po świecie azjatyckiej muzyki wyglądała podobnie, wspominają te pierwsze kroki i pomyłki bardzo miło~

Jedyne co teraz mnie martwi, to ogromna popularność Gangnam style. Ta piosenka przyniosła kpopowi sporą popularność i w pozytywnym i w tym negatywnym sensie. Do tej pory bardzo obawiałam się, że to może przynieść kpopowi dużo sezonowców, ale mam nadzieję, że tak jednak się nie stanie i kpop pozostanie wśród polaków muzyką, którą zna niewielka, ale wierna grupka ludzi :). Te dwa lata spędzone z Koreą były cudowne. Mam nadzieję, że następne także takie będą ^_^

Miłej soboty kochani ;)