We were in love..?

Witam, dzisiaj już drugi raz. Wreszcie piszę do was z mojego naturalnego środowiska, czyli z łóżka. Pomimo tego, że kończyłam dzisiaj godzinę wcześniej i miałam tylko 4 lekcje, dzień dłużył mi się niemiłosiernie. Poszłam do szkoły tak zaspana, że na woku bez przerwy opadała mi głowa. Rozbudziłam się jedynie na moment, gdy oglądaliśmy fragmenty "Pulp fiction". Później był polski, który po raz kolejny spędziłam na wyśmiewaniu się z obrazu "Kazanie Skargi". Jeszcze tylko dwie matematyki, na których nawet cokolwiek rozumiałam, a to u mnie raczej rzadkość, więc nie pozostaje nic innego, jak tylko cieszyć się tym faktem. Od rana nuciłam sobie "Brunch" Gain i jakoś nie mogłam przestać. Kiedy wróciłam do domu, oczywiście okazało się, że moja eomma na śmierć zapomniała o obiedzie, więc musiałam czekać jakieś milion lat, ponadto okazało się, że nie ma nic do jedzenia i skończył się ryż. Dzięki mamo, pozdrawiam mój przyszły szkorbut. No ale tak, zapomniałam, że w moim życiu takie rzeczy są kompletnie na porządku dziennym. Ogarnęłam co nieco z fizyki, napisałam analizę na polski i jakoś tam poszło. Nareszcie mam dosłownie chwilkę dla siebie, których w tym tygodniu chyba niestety nie będzie wiele. Czekam na pierwszą możliwą sposobność do obejrzenia czegoś fajnego, ale chyba nie zdarzy się ona prędko.

Przed chwilą musiałam również stoczyć bardzo poważny wyścig z czasem, mianowicie szukałam ładowarki do laptopa.  Podśpiewuję sobie, a na dworze dalej jest śnieg. Co więcej, nawet nie ma on zamiaru się stopić x.x Niby mamy globalne ocieplenie, a śnieg jak nie topniał, tak nie topnieje. Dodatkowo mój pokój  za dnia zamienia się w borsuczą imprezę, bo chyba wszyscy sąsiedzi stwierdzili, że to doskonały czas na remont. Oczywiście. No ale żyj i daj żyć innym, niektórych ludzi nigdy nie zrozumiem.  Jak to zwykle bywa, nie mogę pozbyć się uczucia, że nie zrobiłam czegoś bardzo ważnego. Niestety kompletnie nie mam pojęcia, co mogłoby to być. Pewnie przypomnę sobie w środku nocy i np o czwartej nad ranem zacznę czegoś szukać. Tak właśnie, witam w moim świecie.

Nie mogę się doczekać momentu, kiedy będę dokładnie w ten sposób szła... gdziekolwiek. Jest mi zupełnie obojętne czy, idę do szkoły, czy na zakupy, byle tylko nie było tak potwornie zimno jak jest. Sąsiedzi ucichli. Dzięki Bogu. A chwilka, już 22. No cóż, cisza nocna się zaczyna, a u mnie dalej ryczy kpop. AMEN.

Miłej nocy kochani ~!